داروهای بیهوشی استنشاقی

داروهای بیهوشی استنشاقی ترکیبات شیمیایی هستند که دارای خواص بیهوشی بوده و بیمار با استنشاق آن بیهوشی می شود.
دسفلوران
ایزوفلوران
اکسید نیتروژن
سووفلوران
زنون
این دارو توسط متخصصین بیهوشی، پرستاران بیهوشی یا دستیاران بیهوشی با استفاده از ماسک، ماسک حنجره ای یا لوله تراشه که متصل به یک تبخیرکننده اختصاصی برای هر دارو و یک سیستم تحویل بیهوشی است به بیمار داده می شود. داروهای بیهوشی استنشاقی مورد استفاده عبارتند از: ماده تبخیری مانند ایزوفلوران، سووفلوران و دسفلوران و گازهای بیهوشی مانند اکسید نیتروژن و زنون.
اگر چه برخی از مواد هنوز هم در بعضی از کلینیک ها و موارد تحقیقاتی استفاده می شود
دیگر گازها و بخارات که می توان جهت ایجاد بیهوشی از آنان استفاده کرد، شامل دی نیتروژن مونوکسید، سیکلوپروپان و زنون است. این گازها در داخل کپسول گاز ذخیره شده و از جریان سنج به جای تبخیر کننده استفاده می کنند. اگرچه سیکلوپروپان یک گاز بسیار عالی برای بیهوشی است اما مدت زیادی است که به دلیل خاصیت انفجاری برای بیماران استفاده نمی شود. گاز زنون بدون بو می باشد و شروع اثر سریعی دارد، اما در عین حال گران قیمت بوده و نیاز به تجهیزات ویژه برای استفاده دارد. دی نیتروژن مونوکسید و حتی با غلظت ۸۰٪ بیهوشی مناسب برای جراحی را ایجاد نمی کند، بنابراین در بسیاری از افراد در فشار اتمسفر استاندارد از این گاز در کنار سایر گازهای بیهوشی استفاده می شود.