خداستیزی

خداستیزی یا آنتی تئیسم، نوعی جهان بینی است که به نفی ادعای وجود خدا می پردازد، و فعّالانه، با استدلال به مخرّب بودن خداباوری، با باور به خدا، مقابله می کند. این اصطلاح معانی گسترده ای را شامل می گردد. در ادبیّات سکولار، به مخالفت مستقیم با هرگونه اعتقاد به پرستش، ضدّ خدایی اطلاق می گردد. از ضدّ خدایان معروف می توان به کریستوفر هیچنز و ریچارد داوکینز اشاره کرد.
تعریف فیلسوف کاتولیک فرانسوی ژاک ماریتن (۱۹۵۳): «یک مبارزهٔ فعال در برابر هر چیزی که خدا را به ما یادآوری می کند.»
تعریف رابرت فلینت استاد الهیات دانشگاه ادینبرو در سخنرانی بیرد با عنوان تئوری های خداستیزانه، در سال ۱۸۷۷: «او واژهٔ آنتی تی ایسم را برای مواردی برای افکارو ایدئولوژی هایی به کار می برد که در برابر دیدگاه های مذهبی نگرشی بی طرفانه و ندانم گرایانه اتخاذ می نمایند.»
فرهنگ لغت آکسفورد واژهٔ آنتی تئیست را به این صورت تعریف می نماید: «شخصی که با باور به وجود خدا مخالف است». تعریف پیشین از این واژه مربوط به سال ۱۸۳۳ می باشد. مطابق آن تعریف آنتی تئیسم به افرادی اطلاق می گردد که دیدگاه های دینی و مذهبی یا همان تئیسم را به عنوان یک نوع رفتار خطرناک، مخرّب و مضر می دانستند.
تعریفهای دیگری از واژهٔ آنتی ته ایسم وجود دارد. به عنوان مثال:
استفادهٔ دیگر از اصطلاح آنتی ته ایسم توسط کریستوفر نیو توسط انجام یک آزمایش به چاپ رسیده در سال ۱۹۹۳ متداول گردید. در این مقاله، او فرض وجود یک خدای شرور را به تصویر کشید: «خداستیزان، همانند خداباوران به وجود یک قادر و دانای مطلق و همچنین خالق جاودان معتقد هستند، با این حال در حقیقت خداباروان معتقد هستند که خداوند متعال بی نهایت خوب و خیرخواه است و خداستیزان معتقدند که اون بی نهایت شرور و بد می باشد.»