حکومت کوبا دارای یک سامانهٔ بهداشتی ملی است و مسئولیت های مالی و اجرایی ارائهٔ خدمات بهداشتی به تمامی شهروندان کوبا به عهدهٔ این سازمان است. هیچ بیمارستان یا درمانگاه خصوصی در کوبا وجود ندارد و ارائهٔ تمامی خدمات بهداشتی توسط دولت صورت می گیرد. وزیر کنونی بهداشت در کوبا خوزه رومن بالگور است.
امید زندگی در کوبا برای مردان ۷۶٫۰ و برای زنان ۸۰٫۰ است. (میانگین جهانی ۶۸ سال)
میزان مرگ و میر کودکان در کوبا ۸٫۷ در هر ۱۰۰۰ نفر است.
میزان مرگ و میر بزرگسالان در کوبا ۱۳۱٫۸۵ در هر ۱۰۰۰ نفر
مجموع هزینه های بهداشت به ازای هر نفر در کوبا ۳۶۳ دلار است. (۲۰۰۶)
نسبت مجموع هزینه های بهداشت به تولید ناخالص داخلی در کوبا ۷٫۱٪ است. (۲۰۰۶)
احتمال مرگ کودک قبل از ۵ سالگی: ۶ در هر ۱۰۰۰ نفر (میانگین جهانی ۶۵ نفر در هر هزار نفر)
میزان شیوع ایدز: ۱ نفر در هر هزار نفر (میانگین جهانی ۸ نفر در هر هزار نفر)
درصدی از جمعیت که در مناطق شهری زندگی می کنند: ۷۶٪ (میانگین جهانی ۵۰٪)
میزان شیوع سل: ۲ نفر در هر هزار نفر (میانگین جهانی ۱۷۰ نفر در هر هزار نفر)
میزان افراد چاق در جمعیت مذکر ۸٪ و در مؤنث ۱۵٫۴٪ است.
۹۵٫۲٪ جمعیت کوبا به آب آشامیدنی سالم دسترسی دارند.
۹۴٪ جمعیت کوبا دارای دستگاه های بازیافت آب و استفادهٔ مجدد از آن هستند.
نگرانی های کلی در مورد بیماری و میزان و مرگ و میر نوزادان در دههٔ ۱۹۶۰ در کوبا وجود داشت. اما در دههٔ ۱۹۸۰ این نگرانی ها از بین رفت. چرا که از آن زمان به بعد در وضعیت بهداشتی کوبا پیشرفت های قابل توجهی صورت گرفت. در حال حاضر، میزان شیوع ایدز به ازای واحد جمعیت در کوبا تنها یک ششم میزان ایدز در آمریکا است.همچون سایر بخش های اقتصادی کوبا، تحقیقات فراوان همگی حاکی از آن هستند که وضعیت بهداشت این کشور نیز پس از اعمال تحریم ها علیه این کشور توسط آمریکا ضربهٔ شدیدی خورد. البته قطع یارانه های دریافتی از شوروی نیز بی تاثیر نبود. کوبا یکی از بالاترین آمارهای «امید زندگی» در منطقه را دارا است. به عبارتی دیگر میانگین «امید زندگی» در این کشور ۷۷٫۶۴ سال است. (تنها پایین تر از آمریکا با میانگین ۷۸٫۱۱ سال عمر)).
در دههٔ ۱۹۵۰، کوبا یکی از بهترین خدمات پزشکی را در قاره آمریکا دارا بود و فاصله ای با کیفیت خدمات بهداشتی در آمریکا و کانادا نداشت. کوبا یکی از پیشگامان در معیار «امید زندگی» بود و تعداد پزشکان به ازای هر هزار نفر جمعیت در کوبا از بریتانیا، فرانسه و هلند نیز بالاتر بود. همچنین در آمریکای لاتین پس از اوروگوئه و آرژانتین رتبهٔ سوم متعلق به کوبا بود.
با این وجود نابرابری هایی وجود داشت. چرا که اکثر پزشکان کوبا در شهرها و مناطق مهم حضور داشتند و شرایط در مناطق روستایی و به ویژه در اورینت (Oriente) به طرز قابل توجهی با مشکل مواجه بود. به عبارت دقیق تر، تنها ۸ درصد جمعیت روستانشین به امکانات بهداشتی-درمانی دسترسی داشتند. اما در مجموع، میزان مرگ و میر در این کشور بسیار پایین بود (سومین کشور جهان) و طبق آمار سازمان بهداشت جهانی، کوبا دارای پایین ترین میزان مرگ و میر نوزادان در آمریکای لاتین بود.
امید زندگی در کوبا برای مردان ۷۶٫۰ و برای زنان ۸۰٫۰ است. (میانگین جهانی ۶۸ سال)
میزان مرگ و میر کودکان در کوبا ۸٫۷ در هر ۱۰۰۰ نفر است.
میزان مرگ و میر بزرگسالان در کوبا ۱۳۱٫۸۵ در هر ۱۰۰۰ نفر
مجموع هزینه های بهداشت به ازای هر نفر در کوبا ۳۶۳ دلار است. (۲۰۰۶)
نسبت مجموع هزینه های بهداشت به تولید ناخالص داخلی در کوبا ۷٫۱٪ است. (۲۰۰۶)
احتمال مرگ کودک قبل از ۵ سالگی: ۶ در هر ۱۰۰۰ نفر (میانگین جهانی ۶۵ نفر در هر هزار نفر)
میزان شیوع ایدز: ۱ نفر در هر هزار نفر (میانگین جهانی ۸ نفر در هر هزار نفر)
درصدی از جمعیت که در مناطق شهری زندگی می کنند: ۷۶٪ (میانگین جهانی ۵۰٪)
میزان شیوع سل: ۲ نفر در هر هزار نفر (میانگین جهانی ۱۷۰ نفر در هر هزار نفر)
میزان افراد چاق در جمعیت مذکر ۸٪ و در مؤنث ۱۵٫۴٪ است.
۹۵٫۲٪ جمعیت کوبا به آب آشامیدنی سالم دسترسی دارند.
۹۴٪ جمعیت کوبا دارای دستگاه های بازیافت آب و استفادهٔ مجدد از آن هستند.
نگرانی های کلی در مورد بیماری و میزان و مرگ و میر نوزادان در دههٔ ۱۹۶۰ در کوبا وجود داشت. اما در دههٔ ۱۹۸۰ این نگرانی ها از بین رفت. چرا که از آن زمان به بعد در وضعیت بهداشتی کوبا پیشرفت های قابل توجهی صورت گرفت. در حال حاضر، میزان شیوع ایدز به ازای واحد جمعیت در کوبا تنها یک ششم میزان ایدز در آمریکا است.همچون سایر بخش های اقتصادی کوبا، تحقیقات فراوان همگی حاکی از آن هستند که وضعیت بهداشت این کشور نیز پس از اعمال تحریم ها علیه این کشور توسط آمریکا ضربهٔ شدیدی خورد. البته قطع یارانه های دریافتی از شوروی نیز بی تاثیر نبود. کوبا یکی از بالاترین آمارهای «امید زندگی» در منطقه را دارا است. به عبارتی دیگر میانگین «امید زندگی» در این کشور ۷۷٫۶۴ سال است. (تنها پایین تر از آمریکا با میانگین ۷۸٫۱۱ سال عمر)).
در دههٔ ۱۹۵۰، کوبا یکی از بهترین خدمات پزشکی را در قاره آمریکا دارا بود و فاصله ای با کیفیت خدمات بهداشتی در آمریکا و کانادا نداشت. کوبا یکی از پیشگامان در معیار «امید زندگی» بود و تعداد پزشکان به ازای هر هزار نفر جمعیت در کوبا از بریتانیا، فرانسه و هلند نیز بالاتر بود. همچنین در آمریکای لاتین پس از اوروگوئه و آرژانتین رتبهٔ سوم متعلق به کوبا بود.
با این وجود نابرابری هایی وجود داشت. چرا که اکثر پزشکان کوبا در شهرها و مناطق مهم حضور داشتند و شرایط در مناطق روستایی و به ویژه در اورینت (Oriente) به طرز قابل توجهی با مشکل مواجه بود. به عبارت دقیق تر، تنها ۸ درصد جمعیت روستانشین به امکانات بهداشتی-درمانی دسترسی داشتند. اما در مجموع، میزان مرگ و میر در این کشور بسیار پایین بود (سومین کشور جهان) و طبق آمار سازمان بهداشت جهانی، کوبا دارای پایین ترین میزان مرگ و میر نوزادان در آمریکای لاتین بود.