زبان یونانی باستان

زبان یونانی باستان (Ἑλληνική Hellēnikḗ) زبانی هندواروپایی از شاخهٔ هلنی است که در دوران باستان در خلال سدهٔ نهم قبل از میلاد تا سدهٔ چهارم میلادی در سرزمین یونان رواج داشته است. ادبیات یونانی باستان با هومر آغاز می شود و با نویسندگان شاعران و تاریخ نویسان بعدی ادامه می یابد. در دوره رنسانس و پیشرفت های علمی برای نام گذاری علمی بویژه در حیطه زیست شناسی از زبان یونانی باستان استفاده شد. این زبان به الفبای یونانی باستان نوشته می شد.
Α α: آلفا
Β β: بتا
Γ γ: گاما
Δ δ: دلتا
Ε ε: اپسیلن
Ζ ζ: زتا
Η η: اتا
Θ θ: تتا
زبان یونانی باستان به علت برخورداری از ادبیات غنی هنوز دوستداران فراوانی دارد. عده زیادی از مردم جهان مایل هستند آثار ارزشمند هومر، سوفکلس و آیسخولوس را به زبانی که این ادبیات در آن پدید آمده، مطالعه کنند. علاوه بر آن، هنوز از گنجینهٔ لغات این زبان برای واژه سازی علمی و فلسفی استفاده می شود.
باشندگانِ مسلمانِ شماری از دهکده های اطراف ترابزون ترکیه به گویشی از یونانی سخن می رانند که به یونانی باستان نزدیک است.
الفبای یونانی ۲۴حرف دارد که در زیر از راست به چپ مرتب گردیده اند: