یوگنی پریماکوف

یوگنی ماکسیموویچ پریماکوف(روسی: Евге́ний Макси́мович Примако́в؛ زادهٔ ۲۹ اکتبر ۱۹۲۹- ۲۶ ژوئن ۲۰۱۵) سیاست مدار و دیپلمات روس بود. وی از سال ۱۹۹۸ تا ۱۹۹۹ نخست وزیر روسیه بود. پریماکوف در طول دورهٔ طولانی فعالیت خود، وزیر امور خارجه روسیه، رئیس مجلس شورای اتحاد شوروی و رئیس سرویس اطلاعاتی بوده است. او هم چنین یک آکادمیسین و عضو آکادمی علوم روسیه بود.وی همچنین برنده جوایزی همچون جایزه دولتی اتحاد شوروی شده است.
قاسم ملکی (بهار ۱۳۸۰). «یوگنی پریماکوف: زندگی یک دولتمرد». مجله: مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز. پارامتر |پیوند= ناموجود یا خالی (کمک); پارامتر |تاریخ بازیابی= نیاز به وارد کردن |پیوند= دارد (کمک)
«Yevgeny_Primakov». دریافت شده در ۱۲ دسامبر ۲۰۱۴.
یوگنی ماکسیموویچ پریماکوف در کی یف به دنیا آمد ولی پس از مدت کوتاهی به همراه خانواده به تفلیس رفت و در آن شهر بزرگ شد. انستیتو خاورشناسی روسیه را برای تحصیل انتخاب کرد و در سال ۱۹۵۳ با عنوان تخصصی کشورشناس ممالک عربی فارغ التحصیل شد. برای ادامه تحصیل به دانشگاه مسکو رفت و در رشته اقتصاد دوره کارشناسی ارشد را آغاز کرد. در سال ۱۹۵۶ به عنوان خبرنگار در کمیته دولتی رادیو و تلویزیون مشغول به کار شد. پس از آن در روزنامه پراودا مشغول کار شد. در چهل سالگی و پس از اخذ درجه دکتری به سمت معاونت رئیس انستیتوی اقتصاد جهانی و روابط بین الملل برگزیده شد. او با پذیرش ریاست یکی از دو مجلس شوروی در سال ۱۹۸۹ وارد عرصه سیاست شد. پریماکوف از سال ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۱ عضو دفتر سیاسی حزب کمونیست روسیه به رهبری گورباچف بود. یوگنی در سال ۱۹۹۱ به معاونت سازمان کاگ ب رسید و پس از تشکیل فدراسیون روسیه به عنوان وزیر اطلاعات منصوب شد و تا سال ۱۹۹۶ در این مقام به فعالیت اشتغال داشت. وی در سال ۱۹۹۶ وزیر خارجه شد. پریماکوف به داشتن روابط حسنه و دوستی با صدام حسین معروف بود و حتی موقع حمله آمریکا به عراق به صدام حسین پیشنهاد پناهندگی در روسیه را داد اما صدام حسین نپذیرفت و ترجیح داد در مملکت خودش مانند هزاران انسانی که کشته بود بمیرد تا اینکه آیندگان بگویند که از ترس جانش و برای چند صباح بیشتر زیستن به بیگانگان پناهنده شد.
یوگنی پریماکوف در تاریخ ۲۶ ژوئن ۲۰۱۵ پس از یک دوره طولانی بیماری در مسکو درگذشت.

یوگنی پریماکوف(۲۹ اکتبر ۱۹۲۹، کی یف - ۲۶ ژوئن ۲۰۱۵، مسکو) سیاستمدار و دیپلمات روسی، نخست وزیر روسیه از ۱۹۹۸ تا ۱۹۹۹.
• «بیشتر جلب نفرات باعث خطرناک شدن این گروه می شود. طبق برخی از ارقام ۱۵۰۰ نفر از اتباع جمهوری های سابق اتحاد شوروی در حال جنگ زیر پرچم این گروه تروریستی هستند… نه فقط رفتن مزدوران دارای تابعیت کشور ما و دیگر کشورها بلکه بازگشت این مزدوران به کشورهایی که از آنجا بطور داوطلبانه به نزد داعش می روند، بیشترین خطر را به وجود می آورد. این امر باعث تقویت خطرات تروریستی در منطقه خواهد شد. می توان خاطرنشان ساخت که اخیراً داعش دارد اندکی ضعیف می شود چون به موازات حفظ تضاد اصلی بین سنی ها و شیعیان، مراکز جدید و شعارهای جدید مبارزه برای برقراری خلافت در اراضی تصرف شده ظاهر می شود.»• «می توان امیدوار بود که ایران یکی از شرکت کنندگان فعال در مبارزه با داعش شود.»