کلمه جو
صفحه اصلی

چارکان

لغت نامه دهخدا

چارکان. ( اِ مرکب ) عبارت از کان آتشی که گوگرد و نوشادر کانی از آن برآید. ( آنندراج ). || کنایه از کان لعل و یاقوت ، دوم کان آبی که مروارید و مرجان ازوست ، سوم کان بادی که نباتاب قیمتی از آن خیزد و چهارم کان خاکی که الماس و زر و نقره از آن پیدا شود. ( آنندراج ).


کلمات دیگر: