پیاله دادن
دارنده لباس
دارنده لباس
جام دار
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
جام دار. ( نف مرکب ) مرکب از: جام ( پیاله ) و دار ( دارنده ). یعنی ساقی. پیاله دهنده. || ( اِ ) کنایه از شرابخوار. ( آنندراج ) :
به جامی که یک مست را شاد کرد
بدان جامداران چه بیداد کرد.
به جامی که یک مست را شاد کرد
بدان جامداران چه بیداد کرد.
نظامی.
رجوع به نشوء اللغة ص 98 شود.، جامدار. [ م َ ] ( نف مرکب ) مرکب از جامه ( رخت )و دار ( دارنده ) یعنی دارنده لباس. رخت دار. صندوق دار. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به نشوء اللغة ص 98 شود.جام دار. (نف مرکب ) مرکب از: جام (پیاله ) و دار (دارنده ). یعنی ساقی . پیاله دهنده . || (اِ) کنایه از شرابخوار. (آنندراج ) :
به جامی که یک مست را شاد کرد
بدان جامداران چه بیداد کرد.
رجوع به نشوء اللغة ص 98 شود.
به جامی که یک مست را شاد کرد
بدان جامداران چه بیداد کرد.
نظامی .
رجوع به نشوء اللغة ص 98 شود.
کلمات دیگر: