باده نوشیدن
جام خوردن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
جام خوردن. [ خوَرْ / خُر دَ ]( مص مرکب ) می خوردن. باده نوشیدن. کنایه از شراب خوردن. ( آنندراج ). جام نوشیدن. جام خوردن :
گرچه همی خورد بسی جام بخت
هم به تغافل نبد از کار سخت.
گفتا که شفا در قدح بازپسین بود.
پر شورتر ز صبح قیامت برآمده.
غمی آید مشو زآن غم که باشد خار با خرما.
گرچه همی خورد بسی جام بخت
هم به تغافل نبد از کار سخت.
امیرخسرو ( از آنندراج ).
گفتند بسی جام طرب خوردی از این پیش گفتا که شفا در قدح بازپسین بود.
حافظ.
جام صبوح خورده ز خلوت برآمده پر شورتر ز صبح قیامت برآمده.
صائب ( از آنندراج ).
همه وقتی نشاید خورد جام شادی ار وقتی غمی آید مشو زآن غم که باشد خار با خرما.
خواجه جمال الدین سلمان ( از آنندراج ).
جام پیمودن. رجوع به جام پیمودن و جام زدن و جام نوشیدن شود.کلمات دیگر: