ابح

ابح . [ اَ ب َح ح ] (اِخ ) نام شاعری هذلی .

ابح . [ اَ ب َح ح ] (اِخ ) حسن بن ابراهیم ، معاصر مأمون خلیفه . او کتاب الاختیارات را در احکام نجوم برای مأمون نوشته و نیز کتاب المطر و کتاب الموالید از اوست .

ابح . [ اَ ب َح ح ] (ع ص ، اِ) آنکه در آواز بح بح کند. مرد گلوگرفته ٔ گران آواز. || دینار. || فربه . || چوب سطبر. || تیر قمار.