ابراهیم بن اغلب

ابراهیم بن اغلب (756 میلادی، قیروان - 812 میلادی، سیسیل) فرماندهٔ نظامی عباسی و نخستین امیر اغلبی و بنیان گذار آن بود. اصالتا از خراسان و زاده قیروان در تونس بود. عباسیان بدلیل پشتیبانی شدن از خراسان به بسیاری از خراسانیان رتبه بخشیدند. ابن اغلب پس از فرونشاندن یک شورش در سال 799 والی افریقیه شد. او را دانا، نیکوکار و استوار دانسته اند. به تونس شهر در سال ۲۸۱ منتقل شد و کاخ هایی در آن بنا نهاد. با اروپایی ها جنگید و بر دژهای بسیاری از آنان چیره شد. گویند در پایان عمر مالیخولیا گرفت و بسیاری از یاران، کاتبان، زنان و حرم خود را کشت. حتی دو تن از فرزندانش و هشت برادر و خواهر را نیز. اهل تونس از او نزد معتضد شکایت بردند. خلیفه او را در سال ۲۸۹ق عزل نمود. سپس ابن اغلب جنگ خواهان به سیسیل گریخت. همان جا درگذشت و پیکرش را به قیروان بازگرداندند.نبو
از آثار ابن اغلب، شهر رقاده و کاخ فتح است. او ۲۸ سال و شش ماه ولایت داشت.