( صفت ) شکافند. تارک شکنند. فرق .
تارک شکاف
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
تارک شکاف. [ رَ ش ِ ]( نف مرکب ) شکافنده تارک. شکننده فرق :
یلان را بمنقار درّنده ناف
سران را بچنگال تارک شکاف.
یلان را بمنقار درّنده ناف
سران را بچنگال تارک شکاف.
اسدی ( گرشاسبنامه ).
کلمات دیگر: