تاذف . [ ذِ ] (اِخ ) قریه ای است که بین حلب و بین آن چهار فرسنگ است ، از وادی بُطنان از ناحیه ٔ بُزاعة. امروءالقیس آنرا در شعر خویش آورده گوید : و یا رُب ّ یوم صالح قد شهدته بتاذف ذات التل من فوق طرطرا. و بدان منسوب است ابوالماضی خلیفه ... (از معجم البلدان ).

تاذف . [ ذِ ] (اِخ ) قریه ای است که بین حلب و بین آن چهار فرسنگ است ، از وادی بُطنان از ناحیه ٔ بُزاعة. امروءالقیس آنرا در شعر خویش آورده گوید : و یا رُب ّ یوم صالح قد شهدته بتاذف ذات التل من فوق طرطرا. و بدان منسوب است ابوالماضی خلیفه ... (از معجم البلدان ).

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">تاذف. [ ذِ ] ( اِخ ) قریه ای است که بین حلب و بین آن چهار فرسنگ است ، از وادی بُطنان از ناحیه بُزاعة. امروءالقیس آنرا در شعر خویش آورده گوید : و یا رُب یوم صالح قد شهدته بتاذف ذات التل من فوق طرطرا. و بدان منسوب است ابوالماضی خلیفه... ( از معجم البلدان ). <hr>تأذف. [ ت َءْ ذِ ] ( اِخ ) رجوع به «تاذف » شود.</div>

تاذف. [ ذِ ] ( اِخ ) قریه ای است که بین حلب و بین آن چهار فرسنگ است ، از وادی بُطنان از ناحیه بُزاعة. امروءالقیس آنرا در شعر خویش آورده گوید : و یا رُب یوم صالح قد شهدته بتاذف ذات التل من فوق طرطرا. و بدان منسوب است ابوالماضی خلیفه... ( از معجم البلدان ). تأذف. [ ت َءْ ذِ ] ( اِخ ) رجوع به «تاذف » 