کلمه جو
صفحه اصلی

تادیزی

لغت نامه دهخدا

تادیزی. [ زی ی ] ( ص نسبی ) منسوب به تادیزه.

تادیزی. [زی ی ] ( اِخ ) ابوعلی حسن بن ضحاک بن مطربن هناد تادیزی بخاری. وی از اسباطبن یسع روایت کند و ابوبکر محمدبن حسن مقری از او روایت دارد. وی به شعبان 326 هَ. ق. درگذشت. رجوع به معجم البلدان ( تادیزه ) و انساب سمعانی برگ 102 «ب » شود.

تادیزی . [ زی ی ] (ص نسبی ) منسوب به تادیزه .


تادیزی . [زی ی ] (اِخ ) ابوعلی حسن بن ضحاک بن مطربن هناد تادیزی بخاری . وی از اسباطبن یسع روایت کند و ابوبکر محمدبن حسن مقری از او روایت دارد. وی به شعبان 326 هَ . ق . درگذشت . رجوع به معجم البلدان (تادیزه ) و انساب سمعانی برگ 102 «ب » شود.



کلمات دیگر: