<div class="boxBd">دوری کن. [ ک ُ ] ( نف مرکب ) دوری کننده. که دوری کند. که دوری گزیند. دوری گزیننده. || دشمن و حریف. ( ناظم الاطباء ) : <br>زبان گر به گرمی صبوری کند<br>ز دوری کن خویش دوری کند.<div class="au">نظامی.</div>رجوع به دوری کردن شود.</div>

دوری کن. [ ک ُ ] ( نف مرکب ) دوری کننده. که دوری کند. که دوری گزیند. دوری گزیننده. || دشمن و حریف. ( ناظم الاطباء ) : زبان گر به گرمی صبوری کند ز دوری کن خویش دوری کند. نظامی. رجوع به دوری کردن شود.

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">دوری کننده .</div>

دوری کن

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا