خوب سیرت یا نیکو کار
خوش سیر
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
خوش سیر. [ خوَش ْ / خُش ْ س َ / س ِ ] (ص مرکب ) خوش رفتار. خوش راه . خوش حرکت . راهوار.
خوش سیر. [ خوَش ْ / خُش ْ ی َ ] (ص مرکب ) خوب سیرت . || نیکوکار. پارسا.
خوش سیر. [ خوَش ْ / خُش ْ س َ / س ِ ] ( ص مرکب ) خوش رفتار. خوش راه. خوش حرکت. راهوار.
خوش سیر. [ خوَش ْ / خُش ْ ی َ ] ( ص مرکب ) خوب سیرت. || نیکوکار. پارسا.
خوش سیر. [ خوَش ْ / خُش ْ ی َ ] ( ص مرکب ) خوب سیرت. || نیکوکار. پارسا.
کلمات دیگر: