لرزنده
مرتج
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
مرتج. [ م َ ت َ] ( معرب ، اِ ) مردارسنگ. معرب مرده است ، والوجه ضم میمه. ( از منتهی الارب ). مرداسنج. ( متن اللغة ) ( المعرب جوالیقی ص 317 ). مرتک. مردار سنگ. ج ، مراتج. ( مهذب الاسماء ). رجوع به مُرتَج و مرداسنگ و مردارسنگ شود.
مرتج. [ م ُ ت َ ] ( ع ص ) در بسته. دری که آن را محکم بسته باشند. ( از اقرب الموارد ). نعت است از ارتاج. رجوع به ارتاج شود. || پر سبزه و گیاه. مکان مرتج و أرض مرتجة؛ کثیرةالنبات. ( از اقرب الموارد ). || عاجز در سخن گفتن . ( ناظم الاطباء ). رجوع به مرتج شود. || مردارسنگ. معرب مرده است . ( از منتهی الارب ). و رجوع به مَرتَج شود.
مرتج. [ م ُ ت َج ج ] ( ع ص )لرزنده. دریای موج زننده. ( آنندراج ). مضطرب. لرزان.خشمناک . ( ناظم الاطباء ).
مرتج. [ م ُ ت َ ] ( ع ص ) در بسته. دری که آن را محکم بسته باشند. ( از اقرب الموارد ). نعت است از ارتاج. رجوع به ارتاج شود. || پر سبزه و گیاه. مکان مرتج و أرض مرتجة؛ کثیرةالنبات. ( از اقرب الموارد ). || عاجز در سخن گفتن . ( ناظم الاطباء ). رجوع به مرتج شود. || مردارسنگ. معرب مرده است . ( از منتهی الارب ). و رجوع به مَرتَج شود.
مرتج. [ م ُ ت َج ج ] ( ع ص )لرزنده. دریای موج زننده. ( آنندراج ). مضطرب. لرزان.خشمناک . ( ناظم الاطباء ).
مرتج . [ م َ ت َ] (معرب ، اِ) مردارسنگ . معرب مرده است ، والوجه ضم میمه . (از منتهی الارب ). مرداسنج . (متن اللغة) (المعرب جوالیقی ص 317). مرتک . مردار سنگ . ج ، مراتج . (مهذب الاسماء). رجوع به مُرتَج و مرداسنگ و مردارسنگ شود.
مرتج . [ م ُ ت َ ] (ع ص ) در بسته . دری که آن را محکم بسته باشند. (از اقرب الموارد). نعت است از ارتاج . رجوع به ارتاج شود. || پر سبزه و گیاه . مکان مرتج و أرض مرتجة؛ کثیرةالنبات . (از اقرب الموارد). || عاجز در سخن گفتن . (ناظم الاطباء). رجوع به مرتج شود. || مردارسنگ . معرب مرده است . (از منتهی الارب ). و رجوع به مَرتَج شود.
مرتج . [ م ُ ت َج ج ] (ع ص )لرزنده . دریای موج زننده . (آنندراج ). مضطرب . لرزان .خشمناک . (ناظم الاطباء).
کلمات دیگر: