خوش صورت زیبا روی
خوش عذار
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
خوش عذار. [ خوَش ْ / خُش ْ ع ِ ] ( ص مرکب ) خوش صورت. زیباروی :
ای زال مستحاضه که آبستنی به شر
زان خوش عذار غنچه عذرا چه خواستی.
ای زال مستحاضه که آبستنی به شر
زان خوش عذار غنچه عذرا چه خواستی.
خاقانی.
کلمات دیگر: