با غمزه عشوه گر
خوش غمزه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
خوش غمزه. [ خوَش ْ / خُش ْ غ َ زَ / زِ ] ( ص مرکب ) باغمزه. عشوه گر. خوش ادا. خوش اطوار :
خوش غمزه چشم خور ز تو شب طره پرعنبر ز تو
پیشانی اختر ز تو داغ اطعنا داشته.
خوش غمزه چشم خور ز تو شب طره پرعنبر ز تو
پیشانی اختر ز تو داغ اطعنا داشته.
خاقانی.
کلمات دیگر: