به قی آوردن
تقیئه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( تقیئة ) تقیئة. [ ت َ ی ِ ءَ ] ( ع مص ) به قی آوردن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ) ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). رجوع به تقیؤ شود.
تقیئة. [ ت َ ی ِ ءَ ] (ع مص ) به قی آوردن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ) (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به تقیؤ شود.
کلمات دیگر: