زمین آبیاری شده از باران بهاری
مربوعه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( مربوعة ) مربوعة. [ م َ ع َ ] ( ع ص ) زمین آبیاری شده از باران بهاری. ( ناظم الاطباء ). || تأنیث مربوع است. رجوع به مربوع شود.
مربوعة. [ م َ ع َ ] (ع ص ) زمین آبیاری شده از باران بهاری . (ناظم الاطباء). || تأنیث مربوع است . رجوع به مربوع شود.
کلمات دیگر: