ملیح شوخ خوشمزه
خوش مزاح
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
خوش مزاح. [ خوَش ْ / خُش ْ م ِ ] ( ص مرکب ) ملیح. شوخ. خوشمزه. خوش گو :
سوزنی خوش طبع بادا با ملیح خوش مزاح
خدمت جان ترا از جان و از دل خواستار.
سوزنی خوش طبع بادا با ملیح خوش مزاح
خدمت جان ترا از جان و از دل خواستار.
سوزنی.
کلمات دیگر: