( نباوة ) نباوة. [ ن ِ وَ ] ( ع اِمص ) پیغمبری. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). نبوت. ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). اسم است از نبوّة. ( معجم متن اللغة ).
نباوة. [ ن َ وَ ] ( ع مص ) برآمدن و بلند شدن. ( منتهی الارب ). || طلب شرف و ریاست و تقدم. ( از معجم متن اللغة ). || ( اِ ) زمین بلند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). نبوة. آنچه برآمده باشد از زمین. ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ) ( از معجم متن اللغة ). || رمل. ( معجم متن اللغة ).
نباوة. [ ن َ وَ ] ( اِخ )موضعی است در طایف. ( منتهی الارب ) ( معجم البلدان ).
نباوة. [ ن َ وَ ] ( ع مص ) برآمدن و بلند شدن. ( منتهی الارب ). || طلب شرف و ریاست و تقدم. ( از معجم متن اللغة ). || ( اِ ) زمین بلند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). نبوة. آنچه برآمده باشد از زمین. ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ) ( از معجم متن اللغة ). || رمل. ( معجم متن اللغة ).
نباوة. [ ن َ وَ ] ( اِخ )موضعی است در طایف. ( منتهی الارب ) ( معجم البلدان ).