کدینه

( اسم ) چوبی است که گازران و دقاقان جامه را بدان دقاقی کنند .

کدینه. [ ک ُ ن َ / ن ِ ] ( اِ ) بمعنی کدین است که چوب گازران و دقاقان باشد. ( برهان ) ( از آنندراج ). کدنگ. ( ناظم الاطباء ) :
به کلبتینم اگر سر جدا کنی چون شمع
نکوبد آهن سرد طمع کدینه من.هرکه میخ و کدینه پیش نهاد
کنده بر دست و پای خویش نهاد.جامه چون در توله است از قنطره
در کدینه گشت پاره یکسره.- کدینه گرز ؛ گرز کدینه. چوب گازران :
بر هرکه زدی کدینه گرز
بشکستی اگرچه بودی البرز.رجوع به گرز کدینه شود.
- گرز کدینه ؛ کدینه گرز. چوب گازران :
برآهیخت گرزی کدینه برخت
بزد بر قدک تا که شد لخت لخت.از گرز کدینه یا ساقیان قدک و صوفک فروکوفتند، چنانکه فغانشان به ملأاعلا رسید. ( نظام قاری ص 151 ). رجوع به کدینه گرز شود.