بی تربیت که راه و رسم نداند .
گلائی صحرائی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
گلائی صحرائی. [ گ َ ص َ ] ( ص مرکب ) بی تربیت که راه و رسم نداند. بی مربی.
- گلائی صحرائی بارآمده بودن یا گلائی صحرائی بزرگ شده بودن ؛ بی مربی بزرگ شده بودن.
- گلائی صحرائی بارآمده بودن یا گلائی صحرائی بزرگ شده بودن ؛ بی مربی بزرگ شده بودن.
کلمات دیگر: