نای نبرد .
نای نبردی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
نای نبردی. [ ی ِ ن َ ب َ ] ( ترکیب وصفی ، اِمرکب ) نای نبرد. رجوع به نای نبرد شود :
ز نای نبردی برآمد خروش
غو کوس در لشکر افکند جوش.
غو کوس و نای نبردی بخاست.
ز نای نبردی برآمد خروش
غو کوس در لشکر افکند جوش.
اسدی.
چو صف سپاه از دو سو گشت راست غو کوس و نای نبردی بخاست.
اسدی.
کلمات دیگر: