گسترنده گل . آورند. گل .
گل گستر
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
گل گستر. [ گ ُ گ ُ ت َ ] ( نف مرکب ) گسترنده گل. آورنده گل. پراکننده گل :
راست گفتی رخش گلستان بود
می سوری بهار گل گستر.
راست گفتی رخش گلستان بود
می سوری بهار گل گستر.
فرخی ( دیوان چ عبدالرسولی ص 126 ).
کلمات دیگر: