دانش بسپار

دانش بسپار یا دانش پلیمر یا دانش درشت مولکول زیرشاخه ای از علم مواد است که دربارهٔ بسپارها در درجهٔ نخست، مواد مصنوعی مانند پلاستیک و الاستومر، بحث می کند. این دانش، زمینه هایی مانند، شیمی، مهندسی و فیزیک را پوشش می دهد.
شیمی بسپار یا درشت مولکول دربارهٔ ساخت شیمیایی بسپارها و ویژگی های آن ها است.
فیزیک بسپار دربارهٔ ویژگی های کلی و در حجم بالای مواد شیمیایی بسپارها و کاربردهای مهندسی آنها است.
پلیمرشناسی که در رابطه با ریخت شناسی، تحلیل ساختار شیمیایی و فیزیکی پلیمرها نسبت به مواد تشکیل دهنده و هر یک از پارامترهای آنها بحث می کند.
این دانش سه زیرمجموعهٔ اصلی دارد:
نخستین کارها در این زمینه به صنعت لاستیک سازی در مکزیک دوران پیشاکلمبی بازمی گردد آنها می دانستند چگونه و با چه درصدی صمغ درخت لاستیک را با آب گیاهان دیگر مخلوط کنند تا لاستیکی با ویژگی های متفاوت برای کاربری های تفاوت بدست آید مانند کش لاستیکی یا صندل یا توپ.
نخستین کارهای صنعتی در زمینهٔ بسپارها به دههٔ ۱۸۳۰، به کارهای هنری براکنات بازمی گردد. براکنات به همراه کریستیان فردریک شونبین و دیگران توانست موادی از بسپار سلولز طبیعی ایجاد کند که موادی نیمه مصنوعی دانسته می شدند مانند سلولوید و استات سلولز. عبارت پلیمر نخستین بار از سوی یاکوب برسلیوس استفاده شد.