ساتیاگراها (/sætɪəɡrɑːhɑː/; سانسکریت: सत्याग्रह) فلسفه و عملی است که در یک رده بندی کلی تر به عنوان مقاومت بدون خشونت یا مقاومت مدنی شناخته می شود. ساتیاگراها از دو بخش ساتیا به معنای حقیقت و اگراها به معنای پافشاری تشکیل شده است؛ بنابراین ساتیاگراها به پافشاری بر حقیقت ترجمه می شود و عبارتی ست است که ماهاتما گاندی آن را ابداع کرد و گسترش داد. او از ساتیاگراها، در خلال جنبش استقلال طلبی هند و پیشتر در کشمکش های آفریقای جنوبی استفاده کرد.
نافرمانی مدنی
مقاومت بدون خشونت
پرهیز از خشونت
آهیمسا
رژه نمک
عبارت ساتیاگراها بار اول در آفریقای جنوبی و برای اطلاق به مبارزات هندی های آفریقای جنوبی مورد استفاده قرار گرفت. گاندی طی فراخوانی از همهٔ هم قطارانش خواست که معنادارترین نام را برای جنبش هندی ها در آفریقای جنوبی انتخاب کنند. از میان همهٔ پیشنهادها، ساداگراها (سادا به معنای خوبی) انتخاب شد. کمی بعد گاندی، با جانشین کردن ساتیا به جای سادا، آن را به ساتیاگرا تغییر داد که سمبولی برای فلسفهٔ فکری گاندی یعنی قدرت حقیقت بر اساس شجاعت های بدون خشونت و از خود گذشتگی بود.ساتیاگراها در تصور گاندی چیزی فراتر از مقاوت منفعلانه بود و با تمرین روش های خشونت گریز، قوی تر می شد؛ به بیان خود او:
حقیقت (ساتیا) به عشق اشاره دارد و پافشاری (اگراها) مولد است و از همین رو برابرنهاد نیروست. به همین خاطر من جنبش مردم هند را ساتیاگراها خواندم؛ یعنی نیرویی که از حقیقت و عشق و خشونت گریزی به دنیا می آید؛ و از عبارت «مقاومت منفعلانه» استفاده نکردم؛ حتی در نوشته های انگلیسی هم از این عبارت پرهیز کردم و از خود «ساتیاگراها» یا عبارت های معادل آن استفاه کردم.
در سپتامبر ۱۹۳۵، گاندی در نامه ای به کوداندا رائو عنوان کرد که ایدهٔ نافرمانی مدنی را از نوشته های دیوید تورو اقتباس نکرده است:
نافرمانی مدنی
مقاومت بدون خشونت
پرهیز از خشونت
آهیمسا
رژه نمک
عبارت ساتیاگراها بار اول در آفریقای جنوبی و برای اطلاق به مبارزات هندی های آفریقای جنوبی مورد استفاده قرار گرفت. گاندی طی فراخوانی از همهٔ هم قطارانش خواست که معنادارترین نام را برای جنبش هندی ها در آفریقای جنوبی انتخاب کنند. از میان همهٔ پیشنهادها، ساداگراها (سادا به معنای خوبی) انتخاب شد. کمی بعد گاندی، با جانشین کردن ساتیا به جای سادا، آن را به ساتیاگرا تغییر داد که سمبولی برای فلسفهٔ فکری گاندی یعنی قدرت حقیقت بر اساس شجاعت های بدون خشونت و از خود گذشتگی بود.ساتیاگراها در تصور گاندی چیزی فراتر از مقاوت منفعلانه بود و با تمرین روش های خشونت گریز، قوی تر می شد؛ به بیان خود او:
حقیقت (ساتیا) به عشق اشاره دارد و پافشاری (اگراها) مولد است و از همین رو برابرنهاد نیروست. به همین خاطر من جنبش مردم هند را ساتیاگراها خواندم؛ یعنی نیرویی که از حقیقت و عشق و خشونت گریزی به دنیا می آید؛ و از عبارت «مقاومت منفعلانه» استفاده نکردم؛ حتی در نوشته های انگلیسی هم از این عبارت پرهیز کردم و از خود «ساتیاگراها» یا عبارت های معادل آن استفاه کردم.
در سپتامبر ۱۹۳۵، گاندی در نامه ای به کوداندا رائو عنوان کرد که ایدهٔ نافرمانی مدنی را از نوشته های دیوید تورو اقتباس نکرده است: