شاپور خوره

شاپورخُرّه یا شاپورخُورّه، که معرب آن سابور خُره است، منسوب به شاپوربن اردشیر بن بابک است. کرسی این ولایت شهر شاپور بود و اصل این اسم بیشاپور است که غالباً شهرستان یعنی محل شهر یا کرسی و پایتخت نامیده می شد. اصطخری گوید: شهر شاپور از تأسیسات شاپور شاه است و به وسعت اصطخر است؛ ولی به هرحال بر آن برتری دارد، رفاه بیشتری در آن حکمفرماست و اهالی آن ثروتمندترند. شاپور از لحاظ کیفیت آبادترین و سبز و خرمترین ولایات فارس به حساب می آید. و حمدالله مستوفی گوید:شاپور را «طهمورث دیوبند ساخت، و دین دار خواند. اسکندر رومی به وقت فتح فارس آنرا به کلی خراب گردانید و شاپوربن اردشیر بابکان از نو عمارت کرد و به نام خود آن را بیشاپور خواند.» مقدسی با اعجاب و تحسین فراوان آن را ولایتی محبوب می نامد و می گوید: «مرکز شاپور شهرستان است، این ولایت به کوهستان نزدیک است. شهری آباد، پرجمعیت و زیبا، سرزمین روغن های ذیقیمت است...»
بیشاپور

شاپور خورّه
(یا: شاپور خُرّه) کوچک ترین ولایت پنج گانۀ قدیم فارس واقع در جنوب ایران. مهم ترین شهرهای آن عبارت اند از شاپور، کازرون، نوبندگان، و جرّه.