یکپارچه سازی کلان مقیاس

یکپارچه سازی کلان مقیاس یا وی اِل اِس آی (به انگلیسی: Very-large-scale integration (VLSI)‎)؛ شاخه ای از مهندسی الکترونیک است که به بررسی یکپارچه سازی (مجتمع سازی) مدارهای خیلی پیچیده در یک مجموعه تراشه می پردازد.
این شاخه از الکترونیک به دو بخش کلی طراحی و پیاده سازی تقسیم شده است که در بخش پیاده سازی مباحث عملی مربوط به پیاده سازی مدارات یکپارچه در مقیاس بزرگ عنوان می شود.در بخش طراحی مباحث مربوط به طراحی با توجه به روش های پیاده سازی عنوان می شوند.
از آنجایی که در صنعت نیمه رساناها برای به وجود آوردن قطعات الکترونیکی از تزریق ناخالصی استفاده می شود، در VLSI نیز قطعات الکترونیکی را با تزریق کردن ناخالصی بر روی یک Wafer به وجود می آورند. به این طریق که نخست روی سطح Wafer را توسط یک ماده فتولیتوگراف می پوشانند. سپس روی یک برگه شفاف نقشه ای از جایی که قرار است ترانزیستور ها توسط تزریق ناخالصی به وجود آیند را طراحی می کنند به گونه ای که هیچ نوری از آن جا عبور نکند. سپس از بالای برگه توسط لامپ، نور فرابنفش را به یک ذره بین می تابانند و ذره بین نیز این نور را روی سطح Wafer متمرکز می کند. به این ترتیب نقشه کلی ترانزیستورها در مقیاس های بسیار کوچک روی Wafer می افتد. جایی که نور به آنجا رسیده است، به سبب فعل و انفعالات ماده لیتو گراف، سفت می شود و بقیه جاها این ماده به آسانی توسط شستشو پاک می شود. سپس Wafer را درون کوره هایی با دمای بالا قرار داده و برای مدت های طولانی ویفر در مجاورت گازهای آلومنیوم یا فسفر قرار می گیرد، در نتیجه در نقاطی که ترانزیستور باید قرار بگیرد، توسط نفوذ ناخالصی ترانزیستور ساخته می شود.سپس توسط همین روش مدار سیم کشی شده و کارهای نهایی روی آن صورت می گیرد و پس از قرار دادن یک پوشش نهایی بر روی مدار به مشتری تحویل داده می شود.