<div class="boxBd">تن و توش. [ ت َ ن ُ ] ( اِ مرکب ، از اتباع ) بدن و توانایی و قوت. ( آنندراج ) : چون ستوران بهار نیکو بخوردند و به تن و توش خویش بازرسیدند و شایسته میدان و حرب شدند... ( چهارمقاله نظامی عروضی از یادداشت بخط مرحوم دهخدا ).<br>شوکت تو برو به شوکتی مائل شو<br>یا آنچه خدا داده به آن قائل شو<br>با این تن و توشی که خدا داده به تو<br>برخیز و میان من و او حائل شو.<div class="au">علی خراسانی ( از آنندراج ).</div>سالک ببین ز جای بلندی فتاده ام <br>دارم چو زلف او تن و توش شکسته ای.<div class="au">سالک یزدی ( ایضاً ).</div></div>

تن و توش. [ ت َ ن ُ ] ( اِ مرکب ، از اتباع ) بدن و توانایی و قوت. ( آنندراج ) : چون ستوران بهار نیکو بخوردند و به تن و توش خویش بازرسیدند و شایسته میدان و حرب شدند... ( چهارمقاله نظامی عروضی از یادداشت بخط مرحوم دهخدا ). شوکت تو برو به شوکتی مائل شو یا آنچه خدا داده به آن قائل شو با این تن و توشی که

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">بدن و توانای و قدرت</div>

فرهنگ فارسی

<div class="boxBd">/tan o toosh/ هیکل و جسم حجیم و گوشت آلود<br></div>

/tan o toosh/ هیکل و جسم حجیم و گوشت آلود

گویش مازنی

هیکل و جسم حجیم و گوشت آلود