( خراب آباد کن ) آباد کننده خرابی سازنده ویرانی
خراب ابادکن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( خراب آبادکن ) خراب آبادکن. [ خ َ ک ُ ] ( نف مرکب ) آبادکننده خرابی. سازنده ویرانی :
وگر دارد خرابی سوی او راه
خراب آبادکن بس دولت شاه.
وگر دارد خرابی سوی او راه
خراب آبادکن بس دولت شاه.
نظامی.
کلمات دیگر: