( دربجة ) دربجة. [ دَ ب َ ج َ ] ( ع مص ) بعد سختی نرم گردیدن. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || مهربانی نمودن شتر ماده بر بچه خود. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
دربجه
لغت نامه دهخدا
دربجة. [ دَ ب َ ج َ ] (ع مص ) بعد سختی نرم گردیدن . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || مهربانی نمودن شتر ماده بر بچه ٔ خود. (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
کلمات دیگر: