کلمه جو
صفحه اصلی

زنتو

لغت نامه دهخدا

زنتو. [ زَ ] ( اِ ) عشیره . ( تاریخ ایران باستان ج 3 ص 2647 ). طایفه. ( ایران در زمان ساسانیان چ امیر مکری ص 29 ).

زنتو. [ زَ ] ( ع اِ ) زَنتور. سنتور. ( ناظم الاطباء ).

زنتو. [ زَ ] (اِ) عشیره . (تاریخ ایران باستان ج 3 ص 2647). طایفه . (ایران در زمان ساسانیان چ امیر مکری ص 29).


زنتو. [ زَ ] (ع اِ) زَنتور. سنتور. (ناظم الاطباء).



کلمات دیگر: