کنایه از عرض تجمل و شان کردن و به بی غم و بفراغ بال گذراندن .
خر دراز بستن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
خر دراز بستن. [خ َ دِ ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) کنایه از عرض تجمل و شأن کردن و به بی غمی و به فراغ بال گذراندن :
وحشی بس است چند توان بست خرد راز
از خر ظریف شهر بیندیش زینهار.
دراز بسته چو طنبور خوش خر خود را.
وحشی بس است چند توان بست خرد راز
از خر ظریف شهر بیندیش زینهار.
وحشی ( از آنندراج ).
به اهل میکده زاهد کند نواخوانی دراز بسته چو طنبور خوش خر خود را.
اشرف ( از آنندراج ).
کلمات دیگر: