کلمه جو
صفحه اصلی

زنح

لغت نامه دهخدا

زنح. [ زَ ] ( ع مص ) ستودن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || راندن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). دفع کردن. ( از اقرب الموارد ). || تنگی نمودن در معامله و تنگ گرفتن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).

زنح. [ زُ ن ُ ] ( ع اِ ) پاداش دهندگان بر خیر و شر. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).

زنح . [ زَ ] (ع مص ) ستودن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || راندن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). دفع کردن . (از اقرب الموارد). || تنگی نمودن در معامله و تنگ گرفتن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).


زنح . [ زُ ن ُ ] (ع اِ) پاداش دهندگان بر خیر و شر. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).



کلمات دیگر: