موضعی بحجاز و نام آن در شعر کثیر عزه آمده است
حزه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
حزة. [ ح ُزْ زَ ] (ع ص ، اِ) نیفه . حجزة. (منتهی الارب ). || گردن . (منتهی الارب ). || پاره ٔ گوشت . (مهذب الاسماء). پاره ٔ گوشت به درازا بریده یا خاص است به جگر. (منتهی الارب ). ج ، حُزَز.
( حزة ) حزة. [ ح ُزْ زَ ] ( ع ص ، اِ ) نیفه. حجزة. ( منتهی الارب ). || گردن. ( منتهی الارب ). || پاره گوشت. ( مهذب الاسماء ). پاره گوشت به درازا بریده یا خاص است به جگر. ( منتهی الارب ). ج ، حُزَز.
حزة. [ ح َزْ زَ ] ( ع اِ ) یکی حَزّ. || وقت. هنگام.
حزة. [ ح َزْ زَ ] ( اِخ ) موضعی است میان نصیبین و راس عین ، بالای خابور. ( معجم البلدان ). و در مراصدالاطلاع گوید بین نصیبین و خابور. و در آن جنگی میان تغلب و قیس رخ داد. ( معجم البلدان ) ( المعرب جوالیقی ، ص 125 ).
حزة. [ ح َزْ زَ ] ( اِخ ) شهری کوچک نزدیک اربل از سرزمین موصل و در آن پارچه های حزی از پنبه سازند. و سابقاً قصبه ٔکوره اربل بوده است ، و اردشیربن بابک نخستین کس است که آنرا بساخت. ( معجم البلدان ). و برخی بجای اربل «بابل » گفته اند. ابن بلخی در عداد شهرهائی که اردشیرساخته نام این شهر را آورده است. ( فارسنامه ص 60 ).
حزة. [ ح َزْ زَ ] ( اِخ ) موضعی بحجاز و نام آن در شعر کثیر عزه آمده است ، و ابن سکیت حزة را در آن شعر نام جائی دانسته. لیکن یاقوت گوید: ظاهراً حزة نام شتر شاعر بوده است. ( معجم البلدان ).
حزة. [ ح َزْ زَ ] ( ع اِ ) یکی حَزّ. || وقت. هنگام.
حزة. [ ح َزْ زَ ] ( اِخ ) موضعی است میان نصیبین و راس عین ، بالای خابور. ( معجم البلدان ). و در مراصدالاطلاع گوید بین نصیبین و خابور. و در آن جنگی میان تغلب و قیس رخ داد. ( معجم البلدان ) ( المعرب جوالیقی ، ص 125 ).
حزة. [ ح َزْ زَ ] ( اِخ ) شهری کوچک نزدیک اربل از سرزمین موصل و در آن پارچه های حزی از پنبه سازند. و سابقاً قصبه ٔکوره اربل بوده است ، و اردشیربن بابک نخستین کس است که آنرا بساخت. ( معجم البلدان ). و برخی بجای اربل «بابل » گفته اند. ابن بلخی در عداد شهرهائی که اردشیرساخته نام این شهر را آورده است. ( فارسنامه ص 60 ).
حزة. [ ح َزْ زَ ] ( اِخ ) موضعی بحجاز و نام آن در شعر کثیر عزه آمده است ، و ابن سکیت حزة را در آن شعر نام جائی دانسته. لیکن یاقوت گوید: ظاهراً حزة نام شتر شاعر بوده است. ( معجم البلدان ).
حزة. [ ح َزْ زَ ] (اِخ ) شهری کوچک نزدیک اربل از سرزمین موصل و در آن پارچه های حزی از پنبه سازند. و سابقاً قصبه ٔکوره ٔ اربل بوده است ، و اردشیربن بابک نخستین کس است که آنرا بساخت . (معجم البلدان ). و برخی بجای اربل «بابل » گفته اند. ابن بلخی در عداد شهرهائی که اردشیرساخته نام این شهر را آورده است . (فارسنامه ص 60).
حزة. [ ح َزْ زَ ] (اِخ ) موضعی است میان نصیبین و راس عین ، بالای خابور. (معجم البلدان ). و در مراصدالاطلاع گوید بین نصیبین و خابور. و در آن جنگی میان تغلب و قیس رخ داد. (معجم البلدان ) (المعرب جوالیقی ، ص 125).
حزة. [ ح َزْ زَ ] (اِخ ) موضعی بحجاز و نام آن در شعر کثیر عزه آمده است ، و ابن سکیت حزة را در آن شعر نام جائی دانسته . لیکن یاقوت گوید: ظاهراً حزة نام شتر شاعر بوده است . (معجم البلدان ).
حزة. [ ح َزْ زَ ] (ع اِ) یکی حَزّ. || وقت . هنگام .
کلمات دیگر: