بد باطن خراب باطن
خراب اندرون
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
خراب اندرون. [ خ َ اَ دَ ] ( ص مرکب ) بدباطن. خراب باطن. شریر. بدنفس :
نکوسیرت بی تکلف برون
به از پارسای خراب اندرون.
نکوسیرت بی تکلف برون
به از پارسای خراب اندرون.
سعدی ( بوستان ).
کلمات دیگر: