بخیلی
حزق
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
حزق . [ ح َ زَ ] (ع اِمص ) بخیلی . (منتهی الارب ).
حزق. [ح ِ ] ( ع اِ ) حِزقة. حزب. گروه مردم. جماعتها. || گروه مرغان. ( منتهی الارب ). || گروه زنبوران و جز آن. ج ، حِزَق. || نوعی از مرکب که به پالان خر ماند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
حزق. [ ح ِ زَ ] ( ع اِ ) ج ِ حِزق. ج ِ حِزقَه.
حزق. [ ح ُ زُ ق ق ] ( ع اِ ) حُزُقَّة. کوتاه. ( منتهی الارب ). || کسی که گام نزدیک نهد بجهت ضعف بدن. ( منتهی الارب ). || تنگ کار. ( آنندراج ). || کلان شکم کوتاه که در رفتن سرین بجنباند. ( منتهی الارب ).
حزق. [ ح ُزْ زَ ] ( ع اِ ) ج ِ حزیقة.
حزق. [ ح َ زُق ق / ح ُ زُ ق ق ] ( ع ص ) حَزُقَّة یا حُزُقَّة. مرد کوتاه که گام نزدیک نهد بجهت کوتاهی قامت و ضعف بدن. || مرد سخت بخیل. || مرد تنگخوی و بدخوی. || مرد تنگ کار. ( منتهی الارب ).
حزق. [ ح َ ] ( ع مص ) حزق رباط؛ برکشیدن بند و تنگ کردن آنرا و همچنین است حَزق وَتَر. ( منتهی الارب ). || پیچیدن و افشردن و فشاردن و محکم بستن رسن. ( منتهی الارب ). محکم بستن به رسن. ( تاج المصادر بیهقی ). به رسن بستن سخت. فشردن و کشیدن اوتار را. || تیز دادن. ( منتهی الارب ).
حزق. [ ح َ زَ ] ( ع اِمص ) بخیلی. ( منتهی الارب ).
حزق. [ ح ِ زَ ] ( ع اِ ) ج ِ حِزق. ج ِ حِزقَه.
حزق. [ ح ُ زُ ق ق ] ( ع اِ ) حُزُقَّة. کوتاه. ( منتهی الارب ). || کسی که گام نزدیک نهد بجهت ضعف بدن. ( منتهی الارب ). || تنگ کار. ( آنندراج ). || کلان شکم کوتاه که در رفتن سرین بجنباند. ( منتهی الارب ).
حزق. [ ح ُزْ زَ ] ( ع اِ ) ج ِ حزیقة.
حزق. [ ح َ زُق ق / ح ُ زُ ق ق ] ( ع ص ) حَزُقَّة یا حُزُقَّة. مرد کوتاه که گام نزدیک نهد بجهت کوتاهی قامت و ضعف بدن. || مرد سخت بخیل. || مرد تنگخوی و بدخوی. || مرد تنگ کار. ( منتهی الارب ).
حزق. [ ح َ ] ( ع مص ) حزق رباط؛ برکشیدن بند و تنگ کردن آنرا و همچنین است حَزق وَتَر. ( منتهی الارب ). || پیچیدن و افشردن و فشاردن و محکم بستن رسن. ( منتهی الارب ). محکم بستن به رسن. ( تاج المصادر بیهقی ). به رسن بستن سخت. فشردن و کشیدن اوتار را. || تیز دادن. ( منتهی الارب ).
حزق. [ ح َ زَ ] ( ع اِمص ) بخیلی. ( منتهی الارب ).
حزق . [ ح َ ] (ع مص ) حزق رباط؛ برکشیدن بند و تنگ کردن آنرا و همچنین است حَزق وَتَر. (منتهی الارب ). || پیچیدن و افشردن و فشاردن و محکم بستن رسن . (منتهی الارب ). محکم بستن به رسن . (تاج المصادر بیهقی ). به رسن بستن سخت . فشردن و کشیدن اوتار را. || تیز دادن . (منتهی الارب ).
حزق . [ ح َ زُق ق / ح ُ زُ ق ق ] (ع ص ) حَزُقَّة یا حُزُقَّة. مرد کوتاه که گام نزدیک نهد بجهت کوتاهی قامت و ضعف بدن . || مرد سخت بخیل . || مرد تنگخوی و بدخوی . || مرد تنگ کار. (منتهی الارب ).
حزق . [ ح ِ زَ ] (ع اِ) ج ِ حِزق . ج ِ حِزقَه .
حزق . [ ح ُ زُ ق ق ] (ع اِ) حُزُقَّة. کوتاه . (منتهی الارب ). || کسی که گام نزدیک نهد بجهت ضعف بدن . (منتهی الارب ). || تنگ کار. (آنندراج ). || کلان شکم کوتاه که در رفتن سرین بجنباند. (منتهی الارب ).
حزق . [ ح ُزْ زَ ] (ع اِ) ج ِ حزیقة.
حزق . [ح ِ ] (ع اِ) حِزقة. حزب . گروه مردم . جماعتها. || گروه مرغان . (منتهی الارب ). || گروه زنبوران و جز آن . ج ، حِزَق . || نوعی از مرکب که به پالان خر ماند. (منتهی الارب ) (آنندراج ).
کلمات دیگر: