( درباة ) درباة. [ دَ ] ( ع مص ) انداختن کسی را. ( از منتهی الارب ).کسی را در کریهه و بلا افکندن. ( از اقرب الموارد ).
درباه
لغت نامه دهخدا
درباة. [ دَ ] (ع مص ) انداختن کسی را. (از منتهی الارب ).کسی را در کریهه و بلا افکندن . (از اقرب الموارد).
کلمات دیگر: