همخوان های زبان فارسی

زبان فارسی ۲۳ همخوان (صامت) دارد که شامل ۸ انسدادی، ۸ سایشی، ۲ اِنسایشی، ۲ خیشومی، یک ناسوده، یک لرزشی و یک روان است. این همخوان ها به ترتیب الفبای فارسی عبارتند از:
انسدادی چاکنایی (در آوانگاری بین المللی با /ʕ / نشان داده می شود.) در الفبای فارسی ع، همزه (ء، آ، أ، ئ، ؤ)، الف (در ابتدای واژه)
انسدادی دولبی واکدار (در آوانگاری بین المللی با /b/ نشان داده می شود) در الفبای فارسی با نویسه «ب» نشان داده می شود.
انسدادی دولبی بیواک (در آوانگاری بین المللی با /p/ نشان داده می شود) در الفبای فارسی با نویسه «پ» نشان داده می شود.
انسدادی دندانی لثوی بیواک(در آوانگاری بین المللی با /t/ نشان داده می شود) در الفبای فارسی با نویسه های «ت» و «ط» نشان داده می شود.
انسدادی دندانی لثوی واکدار (در آوانگاری بین المللی با /d/ نشان داده می شود) در الفبای فارسی با نویسه «د» نشان داده می شود.
انسدادی کامی واکدار (در آوانگاری بین المللی با /ɟ/ نشان داده می شود) در الفبای فارسی با نویسه «گ» نشان داده می شود.
انسدادی کامی بیواک (در آوانگاری بین المللی با /c/ نشان داده می شود) در الفبای فارسی با نویسه «ک» نشان داده می شود.
انسدادی ملازی واکدار (در آوانگاری بین المللی با /G/ نشان داده می شود) در الفبای فارسی با نویسه «ق» و «غ» نشان داده می شود.
سایشی لبی دندانی واکدار (در آوانگاری بین المللی با /v/ نشان داده می شود) در الفبای فارسی با نویسه «و» نشان داده می شود.
سایشی لبی دندانی بیواک (در آوانگاری بین المللی با /f/ نشان داده می شود) در الفبای فارسی با نویسه «ف» نشان داده می شود.
سایشی لثوی واکدار (در آوانگاری بین المللی با /z/ نشان داده می شود) در الفبای فارسی با نویسه «ز»، «ض»، «ظ» و «ذ» نشان داده می شود.
سایشی لثوی بیواک (در آوانگاری بین المللی با /s/ نشان داده می شود) در الفبای فارسی با نویسه «س»، «ص»، و «ث» نشان داده می شود.
سایشی لثوی کامی واکدار (در آوانگاری بین المللی با /ʒ/ نشان داده می شود) در الفبای فارسی با نویسه «ژ» نشان داده می شود.
سایشی لثوی کامی بیواک (در آوانگاری بین المللی با /ʃ/ نشان داده می شود) در الفبای فارسی با نویسه «ش» نشان داده می شود.
سایشی ملازی بیواک (در آوانگاری بین المللی با /x/ نشان داده می شود) در الفبای فارسی با نویسه «خ» نشان داده می شود.
سایشی چاکنایی (در آوانگاری بین المللی با /h/ نشان داده می شود) در الفبای فارسی با نویسه «هـ» و «ح» نشان داده می شود.
انسایشی لثوی دندانی واکدار (در آوانگاری بین المللی با /dʒ/ نشان داده می شود) در الفبای فارسی با نویسه «ج» نشان داده می شود.
انسایشی لثوی دندانی بیواک(در آوانگاری بین المللی با /tʃ/ نشان داده می شود) در الفبای فارسی با نویسه «چ» نشان داده می شود.
لرزشی لثوی واکدار (در آوانگاری بین المللی با /r/ نشان داده می شود) در الفبای فارسی با نویسه «ر» نشان داده می شود.
انسایشی لثوی دندانی بیواک(در آوانگاری بین المللی با /tʃ/ نشان داده می شود) در الفبای فارسی با نویسه «چ» نشان داده می شود.
ناسوده کناری واکدار (در آوانگاری بین المللی با /l/ نشان داده می شود) در الفبای فارسی با نویسه «ل» نشان داده می شود.
روان کامی واکدار(در آوانگاری بین المللی با /j/ نشان داده می شود) در الفبای فارسی با نویسه «ی» نشان داده می شود.
خیشومی دندانی واکدار (در آوانگاری بین المللی با /n/ نشان داده می شود) در الفبای فارسی با نویسه «ن» نشان داده می شود.
خیشومی دولبی واکدار(در آوانگاری بین المللی با /m/ نشان داده می شود) در الفبای فارسی با نویسه «م» نشان داده می شود.
ء (ع)، ب، پ، ت (ط)، ج، چ، خ، د - ر - ز (ذ، ظ، ض)، ژ، س (ث، ص)، ش، غ (ق)، ف، ک، گ، ل، م، ن، و، ه (ح)، ی.
صامتهای عربی (ث - ص - ض - ذ - ع - ق - ط - ظ - ح) که در الفبای فارسی موجود هستند اما این صامتها در فارسی امروزی وجود ندارند.
صامت و آنگونه که در فارسی ایرانی تلفظ می شود مانند سوار، در گویش های افغانی و تاجیکی و لهجهٔ پارسی دری کهن ادا نمی شود، به همین دلیل واژه هایی که با این صامت تلفظ می گردند در برخی گویش های فارسی مانند عربی با ف می نویسند مانند آرشیف در لهجهٔ افغانی.