نیک خنده شکرخنده
خوش خنده
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
خوش خنده. [ خوَش ْ / خُش ْ خ َ دَ / دِ ] ( ص مرکب ) نیک خنده. شکرخنده. نیکوخنده. آنکه خوب خندد :
یاد از آن حجره حکیم شریف
و آن حریفان گرم خوش خنده.
یاد از آن حجره حکیم شریف
و آن حریفان گرم خوش خنده.
سوزنی.
پیشنهاد کاربران
بشاش
بشاش، نیک خنده، شکرخنده
کلمات دیگر: