اژ

آراسته

بزرگ

مرکز - آژگاه

آرامش و آسایش

ستاره دنباله دار درست است از پایین کوچک است اما از بالا برای خودش عظمت و بزرگی دارد

نام یک آتشکده ومهرودوستی

آسایش ، بزرگ،

آژمان به معنی بی وقت و بی هنگام

سلطان _ پادشاه

مهربان

ارام و آراسته

چه جالب به این دقت نکرده بودم که "من" برابر "me" و اتفاقن چرا فارسیش فرق داره؟ درصورتی که فارسیش " اَژ " بوده! خیلی جالبه و باحال، AZH یه واژه اوستایی و پهلویه که به جای Ich, I, je و. . . بوده و MAN به جای me, moi, mir تو زبونای هندواروپایی. . . ( انگلیسی، فرانسه ای، آلمانی و اسپانیایی و ایتالیایی و پارسی و. . . )

پس:
!Azh Am Daneshju
Azh Am Irani!
Azh Am 20!
Azh Am

نکته جالب درباره فرانام ( ضمیر ) �مَن� در اصل این واژه باید در زبان فارسی امروز �اَژ��یا��اَز��می شد، اما به دلایل تاریخی/زبان شناختی این واژه تبدیل به�من�شده است. ریشه هندواروپایی این واژه - eg* است، هم چون: I انگلیسی، Je فرانسوی، Ich آلمانی و Ego لاتین.

درواقع ضمیر �مَن� تا پیش از آن، یعنی در حالت باستانی و آغازین میانهٔ خود به معنای �به من / مرا� بوده است از ریشه زبان هندواروپایی� - me* هم چون: me�زبان انگلیسی، moi�زبان فرانسوی، mir�زبان آلمانی�و me�زبان لاتین.

درست تر اینه که به جای من بگیم اَژ
اژ ام ایرانی
I am Iranian
Ich bin Iranian
Je suis Iranien
Parsi: Azh Am Irani

اَژ ( Až ) یعنی ( مَن ) ، در پارسی باستان و میانه ( پهلوی، اوستایی ) .
مانند:
I انگلیسی
Ich آلمانی
Je فرانسه ای
Io ایتالیایی
Ego لاتین
Eg� یونانی
Ya روسی
Yo اسپانیایی
و. . .
در بیش تر زبان های هندو - اروپایی واژه من مانند هم هستند ولی در پارسی نوین این واژه به Man که برابر
me انگلیسی
moi فرانسه ای
و. . . است جایگزین شده

حالت قدیمی جانام ( ضمیر ) "مَن"
در زیان اوستایی ( پهلوی )

اَژ به معنی من امروزی میباشد که از پارسی میانه به این سو جایگزین شده با مَن.
در انگلیسی هم همین دارد روی میدهد.

درست:
You and I
To va Azh

خودمونی:
Me n You
Man o To

درخت افرا

گل همیشه بهار

نور. روشنایی

خود پسند

در ترکی گرسنه