«شادترین روزهای زندگی های ما» (به انگلیسی: The Happiest Days of Our Lives)، ترانه ای از گروه موسیقی پراگرسیو راک بریتانیایی پینک فلوید است. این ترانه در قالب آلبوم دیوار در سال ۱۹۷۹ عرضه شد.
دیوید گیلمور - گیتارها
نیک میسن - floor tom, snare and kick drum
راجر واترز - بیس با تأخیر، خواندن های اصلی، خواندن های پس زمینه
جیمز گاتری - hi-hat and choke cymbal
زمان این آهنگ تقریباً ۱ دقیقه و ۵۲ ثانیه است که با صدای یک بال گرد در حال نزدیک شدن شروع می شود و بعد از آن صدای فریادی از مدیر مدرسه شنیده می شود. هنگامی که کیت باش سعی کرد تا صدای یک بال گرد مشابه را به بخش در حال محو شدن ترانه اش با عنوان «آزمایش چهارم» اضافه کند، مسئولان ضبط او از نسخه برداری این صوت طاقت فرسا عاجز بودند، در نتیجه از راجر واترز درخواست نوار اصلی را کردند و واترز نیز این درخواست را با شرط ذکر شدن این مورد در بخش کردیت ها پذیرفت. پس از آن، افکت های صدایی به طور ناگهانی برای آغاز بخش با متن ترانه قطع می شود. در طی بیشتر این ترانه، ساز اصلی، گیتار بیس همراه یک افکت تأخیری افزوده شده است و در طی متصل شدن به «آجری دیگر در دیوار، بخش دوم»، درام های قوی و صداهای پس زمینه وجود دارد.
در آلبوم، «شادترین روزهای زندگی های ما»، به شیوه ای سرراست به ترانهٔ «آجری دیگر در دیوار، یخش دوم» با یک صدای بلند و بسیار زیر جیغ راجر واترز پیوند می خورد (این بخش بعداً در ترانهٔ «بدو بزن به چاک» بازپخش می شود). به خاطر این اتصال سرراست، بسیاری از ایستگاه های رادیویی، این ترانه ها را یکی پس از دیگری پخش می کردند.
در فیلمی که بر اساس آلبوم ساخته شد، صدای در آغاز آهنگ به عنوان صوت نزدیک شونده از یک قطار واردشونده به یک تونل بزرگ به نسبت صدای بال گردی که در آلبوم شنیده می شود، تجسم می شود. بر اساس گفتهٔ جرالد اسکارف، قرار بود که یک عروسک خیمه شب بازی از معلم در پایان تونل در فیلم قرار گیرد. الن پارکر تصاویری از آن گرفت، اما به کار نیامد، بنابراین آن ها از بازیگری که نقش معلم را ایفا کرد، برای اجرای صحنه استفاده کردند.
دیوید گیلمور - گیتارها
نیک میسن - floor tom, snare and kick drum
راجر واترز - بیس با تأخیر، خواندن های اصلی، خواندن های پس زمینه
جیمز گاتری - hi-hat and choke cymbal
زمان این آهنگ تقریباً ۱ دقیقه و ۵۲ ثانیه است که با صدای یک بال گرد در حال نزدیک شدن شروع می شود و بعد از آن صدای فریادی از مدیر مدرسه شنیده می شود. هنگامی که کیت باش سعی کرد تا صدای یک بال گرد مشابه را به بخش در حال محو شدن ترانه اش با عنوان «آزمایش چهارم» اضافه کند، مسئولان ضبط او از نسخه برداری این صوت طاقت فرسا عاجز بودند، در نتیجه از راجر واترز درخواست نوار اصلی را کردند و واترز نیز این درخواست را با شرط ذکر شدن این مورد در بخش کردیت ها پذیرفت. پس از آن، افکت های صدایی به طور ناگهانی برای آغاز بخش با متن ترانه قطع می شود. در طی بیشتر این ترانه، ساز اصلی، گیتار بیس همراه یک افکت تأخیری افزوده شده است و در طی متصل شدن به «آجری دیگر در دیوار، بخش دوم»، درام های قوی و صداهای پس زمینه وجود دارد.
در آلبوم، «شادترین روزهای زندگی های ما»، به شیوه ای سرراست به ترانهٔ «آجری دیگر در دیوار، یخش دوم» با یک صدای بلند و بسیار زیر جیغ راجر واترز پیوند می خورد (این بخش بعداً در ترانهٔ «بدو بزن به چاک» بازپخش می شود). به خاطر این اتصال سرراست، بسیاری از ایستگاه های رادیویی، این ترانه ها را یکی پس از دیگری پخش می کردند.
در فیلمی که بر اساس آلبوم ساخته شد، صدای در آغاز آهنگ به عنوان صوت نزدیک شونده از یک قطار واردشونده به یک تونل بزرگ به نسبت صدای بال گردی که در آلبوم شنیده می شود، تجسم می شود. بر اساس گفتهٔ جرالد اسکارف، قرار بود که یک عروسک خیمه شب بازی از معلم در پایان تونل در فیلم قرار گیرد. الن پارکر تصاویری از آن گرفت، اما به کار نیامد، بنابراین آن ها از بازیگری که نقش معلم را ایفا کرد، برای اجرای صحنه استفاده کردند.