طراحی سامانه غیرفعال خورشیدی

سیستم غیرفعال خورشیدی سیستمی که قسمت هایی از جدارهٔ پوسته خارجی را تشکیل می دهد و به گونه ای طراحی شده است که به یک مکانیسم غیرفعال انرژی خورشید را در خود جمع آوری و ذخیره می نماید تا در زمان مناسب به فضای داخلی ساختمان منتقل گردد (مانند فضای گلخانه ای). سامانه فعال و غیرفعال خورشیدی با توجه به محدود بودن منابع فسیلی و الودگی های ناشی از استفاده از این گونه منابع، جوامع اندیشمندان را بدان واداشته است که از انرژی های تجدید پذیر به جای منابع فسیلی استفاده کنند. در سامانه غیرفعال خورشیدی ساختمان ها به گونه ای طراحی می شوند که نیازهای سرمایش، گرمایش و نور رسانی در ان ها به صورت طبیعی و همساز با اقلیم تأمین گردد و به این دلیل سامانه غیرفعال نامیده می شوند که نیاز به فعالیت تجهیزات سرمایشی و گرمایشی به حداقل ممکن می رسد. در ۲۴۰۰ سال پیش سقراط دریافته است که: "امروزه با خانه های در جهت جنوبی، اشعهٔ خورشید در زمستان ها به داخل ایوان نفوذ می کند را، اما در تابستان، مسیر حرکت خورشید درست در سمت بالای سرمان یا بالای پشت بام است، به طوری که سایه ایجاد می کند؛ بنابراین باید سمت جنوب را برای گرفتن افتاب زمستان بزرگ تر وکشیده تر و سمت شمال را برای دوری از بادهای زمستان کوتاه تر ساخت."
در طراحی ساختمان غیرفعال خورشیدی پنجره ها، دیوارها، کف هاطوری ساخته شده اند که در زمستان انرژی خورشید را جمع وذخیره می کنند و آن را به شکل گرما توزیع می کنند ولی در تابستان از ورود آن جلوگیری می کنند. این سیستم، سیستم غیرفعال خورشیدی نام گرفته است، زیرابرخلاف سیستمهای فعال خورشیدی از وسایل الکتریکی و مکانیکی استفاده نمی کند. کلید طراحی یک ساختمان غیرفعال خورشیدی استفاده مؤثر از اقلیم منطقه است. عناصری که باید مد نظر قرار گیرند شامل:موقعییت پنجره ها، سایز آنها، نوع جداره، عایق حرارتی، جرم حرارتی و سایه است. سامانه غیرفعال خورشیدی به سادگی در ساختمان های جدید قابل استفاده است، علاوه بر آن در ساختمان های موجود نیز قابل اجرا است.