عباس شهریاری

عباسعلی شهریاری نژاد معروف به عباس شهریاری تا قبل از کودتای ۲۸ مرداد سال ۳۲، از کارگران شرکت نفت ایران و انگلیس و از فعالان امور سندیکائی در خوزستان و مسؤلان کارگری در امور سندیکایی بود و در سال ۱۳۳۰ نمایندگی کارگران نفت جنوب در امور سندیکایی را بعهده داشت. بعد از کودتای ۲۸ مرداد و سقوط دکتر محمد مصدق، پس از یک اعتصاب بزرگ و سرتاسری در این شرکت، اخراج شد. مدتی در مازندران به فعالیت پرداخت.شهریاری در جریان دستگیری های پس از کودتا به خارج از کشور گریخت. ابتدا به کویت رفت و در آن جا یک حوزه حزب توده ایران را با کمک کارگران اخراج شده شرکت نفت تشکیل داد. سرانجام به علت فشار خویشاوندانش (پدر زنش) که از بختیاری های خوزستان و از همکاران تیمور بختیار رئیس ساواک جدیدالتأسیس بود، به خدمت ساواک درآمد و مورد عفو و بخشودگی قرار گرفت. برخی شهریاری را در حزب توده ایران به نام عباس علی اسلامی نیا می شناختند. شهریاری را عامل لو رفتن بسیاری از گروه های سیاسی در دهه چهل خورشیدی می دانند.
همنشین بهار: عباس شهریاری، جاسوس ۱۰۰۰ چهره ساواک در یوتیوب
پرویز ثابتی، «مصاحبه مقام امنیتی (پرویز ثابتی) با مطبوعات»، خواندنیها، ۵، ۸، ۱۲ (دی ۱۳۴۹)
کریستین دلانوا، ساواک، ترجمه عبدالحسین نیک گهر، طرح نو، چاپ اول، ۱۳۷۱
خاطرات صفرخان / سی و دو سال مقاومت در زندان های شاه/ در گفتگو با علی اشرف درویشیان
اسکندری ایرج، خاطرات سیاسی، به کوشش علی ده باشی، تهران، انتشارات علمی، چاپ اول ۱۳۶۸
بهروز مازیار، شورشیان آرمانخواه ناکامی چپ در ایران، ترجمه مهدی پرتوی، تهران، نشر ققنوس، چاپ دهم ۱۳۸۶
چریک های فدایی خلق / جلد اول / از نخستین کنش ها تا بهمن سال ۱۳۵۷ / محمود نادری / مؤسسه مطالعات و پژوهش های سیاسی
روزهای گمشده- خاطرات احمد اللهیاری
نشریه نبرد خلق شماره ششم- اردیبهشت ۱۳۵۴ اعدام انقلابی عباس شهریاری۱۶۷ صفحه قطع جیبی
جزوه اعدام انقلابی عباس شهریاری، سازمان چریکهای فدایی خلق ایران، ۱۳۵۴
«الرجل ذو الألف وجه» ما هو سر هذا التوقیت فی الهجوم علی الحزب الشیوعی العراقی عادل حبه
حزب توده ایران با انتشار عکس عباسعلی شهریاری در سال ۱۳۴۸ (در نامه مردم ارگان حزب)، به همراه متن یک هشدار به مبارزان در ایران، که از رادیو پیک ایران خوانده شد، موجب شناسایی عمومی شهریاری گردید. عباسعلی شهریاری در ۱۴ اسفند ۱۳۵۳ (دو روز بعد از تشکیل حزب رستاخیز)، توسط فدائیان خلق در تهران کشته شد.
مسئله عباس شهریاری در پلنوم ۱۳ حزب از ۶ تا ۱۱ آذر ۱۳۴۸ رسماً مطرح شد. در بخشی از اسناد منتشر شده از پلنوم سیزدهم چنین آمده است: «در پلنوم موضوع تسلط ساواک بر سازمان حزب در ایران توسط عباس شهریاری و باند او که تشکیلات تهران را به وجود آورده و توانسته بودند اعتماد کامل رفیق رادمنش را به خود جلب کنند از سوی رفیق کیانوری مطرح گردید… جریان رسیدگی در کمیسیون ها روشن ساخت که عباس شهریاری سازمان حزب را مجموعاً در دست ساواک نگاه داشته است و هیئت اجرائیه پس از آشنایی با نتایج رسیدگی، رفیق رادمنش را که علی رغم دلایل روشن حاضر به قبول واقعیت نبود، از مقام دبیر اولی حزب معلق ساخت و پلنوم چهاردهم را برای حل مسئله تدارک دید.»
...