عبارات دعایی در اسلام

مسلمانان معمولاً هنگام ذکر نام خداوند و پیامبران و امامان، در گفتار و نوشتار، عبارات دعایی پیش یا پس از نام آنها به کار می برند.
سبحانه و تعالی: که پاک و والاست
تبارک و تعالی: که پربرکت و برتر است
تبارک اسمه: که نامش فرخنده است
تعالی شأنه: که شأنش فراتر است
تعالی جدّه: که مقامش بلند است
تعالی ذکره: یادش بلند است
کَرُم وجهه: ذاتش ارجمند و کرامند است
جلّ وجهه: ذاتش بزرگ است
عزّ و جلّ (جلّ و عزّ): که سربلند و شکوهمند است
جلّ و علا: که جلیل و عالی است
جلّ ثناؤه: که ثنایش بلند است
جلّ جلاله: که شکوهش کبریایی و پرعظمت است
عمّ نواله: که عطا و بخشش او بسیار است
مسلمانان در تشهد نماز بر پیامبر اسلام و خاندان او صلوات می فرستند.
اهل سنت «صلوات ابراهیمی» می فرستند که عبارتست از:«اللّهمّ صلّی علیٰ محمّد و علیٰ آل محمّدِ کما صلّیتَ علیٰ ابراهیم و علیٰ آلِ ابراهیم، انّک حمیدٌ مجید. اللّهمّ بارِک علیٰ محمّد و علیٰ آل محمّدِ کما بارَکتَ علیٰ ابراهیم و علیٰ آلِ ابراهیم، انّک حمیدٌ مجید»
که معنای آن چنین است: خداوندا بر محمد و بر خاندان محمد درود و رحمت فرست، همانگونه که بر ابراهیم و بر خاندان ابراهیم درود فرستادی؛ که تو ستوده و بزرگواری. خدایا محمد و خاندان محمد را برکت بخش، همانگونه که ابراهیم و خاندان ابراهیم را برکت دادی؛ که تو ستوده و بزرگواری.