صحرای سرخ

صحرای سرخ (به ایتالیایی: Il deserto rosso) فیلمی محصول سال ۱۹۶۴ از کمپانی ایتالیایی فدریز به کارگردانی میکل آنجلو آنتونیونی است. آنتونیونی و تونیو گورا فیلمنامهٔ این کار را نوشتند.
۴ سپتامبر ۱۹۶۴ (۱۹۶۴-09-۰۴)
زنی برای کار شوهرش وارد کارخانه ای که در میان مه و دود است می شود و در طول فیلم همراه دیده ها و تخیلات زن می شویم...
گرچه از یک دید فیلم صحرای سرخ را می توان داستانی در مورد جامعه مدرن صنعتی و بی رحم پنداشت که تنها جولیانای روان رنجور در آن بیدار شده است؛ آنتونیونی بعدتر گفت که می خواسته نشان بدهد که تکنولوژی صنعتی زیبایی خودش را دارد و این که داستانی در مورد قابلیت سازگاری در انسان را به تصویر کشیده است که جولیانا در آن باید «با محیط اجتماع اطرافش روبرو شود». .mw-parser-output blockquote.templatequote{margin-top:0}.mw-parser-output blockquote.templatequote div.templatequotecite{line-height:1em;text-align:right;padding-right:2em;margin-top:0}.mw-parser-output blockquote.templatequote div.templatequotecite cite{font-size:85%}
خیلی ساده انگارانه است که بگوییم—همانطور که بسیاری گفته اند—که من دنیای صنعتی غیر انسانی را که افراد را تحت فشار قرار می دهد و آنها را به سمت روان گسیختگی می کشاند، محکوم می کنم. قصد من... این بود که ظرافت و زیبایی جهان را بازسازی کنم که در آن حتی کارخانه ها می توانند زیبا باشند. خطوط و خمیدکی های کارخانه ها می توانند زیباتر از نمای درختان باشند که دیدنشان خیلی همیشگی شده است. این دنیا غنی و قابل استفاده است. اختلال اعصابی که در صحرای سرخ به دنبال توصیف آن بودم بیش از هر چیز درباره سازگار شدن بود. برخی افراد خودشان را سازگار می کنند و برخی نمی توانند، شاید به این دلیل که خیلی وابسته به شیوه هایی از زندگی هستند که اکنون از رده خارج هستند.