صحنه های کودکی (به آلمانی: Kinderszenen)، اپوس ۱۵، مجموعهٔ ۱۳ قطعهٔ کوتاه و ساده برای پیانو است که توسط روبرت شومان در سال ۱۸۳۸ نوشته شده است. شومان این قطعه ها را با یادآوری کودکی خود و محبوبش کلارا ویک نوشته است.
روبرت شومان صحنه های کودکی را دو سال پیش از ازدواج با کلارا تصنیف کرد. کلارا در آن زمان برای اجرا در یک تور موسیقی، خارج از لایپزیگ به سر می برده است. شومان در نامه ای به کلارا در تاریخ ۱۷ مارس ۱۸۳۸، از ۳۰ قطعه که به تازگی تصنیف کرده بود سخن گفته و دوازده قطعه از آن ها را صحنه های کودکی نامیده است. شومان در همان نامه، به هر قطعه نامی جداگانه اختصاص داده است. از نامهٔ دیگری که در تاریخ ۱۳ آوریل ۱۸۳۸ به کلارا نوشته شده است چنین برداشت می شود که شومان هنوز مشغول کار بر روی این قطعه ها بوده است. او در نهایت، ۱۳ قطعه را صحنه های کودکی نام نهاد.
شومان در ۳ اوت ۱۸۳۸ در نامه ای به کلارا صحنه های کودکی را «ملایم، صمیمی، و شاد مانند آیندهٔ خودمان» توصیف کرد. کلارا که قطعه ها را پسندیده بود، آن ها را در نامه ای به شومان در ۲۱ مارس ۱۸۳۹ «تنها متعلق به خودمان» نامید.
روبرت شومان صحنه های کودکی را دو سال پیش از ازدواج با کلارا تصنیف کرد. کلارا در آن زمان برای اجرا در یک تور موسیقی، خارج از لایپزیگ به سر می برده است. شومان در نامه ای به کلارا در تاریخ ۱۷ مارس ۱۸۳۸، از ۳۰ قطعه که به تازگی تصنیف کرده بود سخن گفته و دوازده قطعه از آن ها را صحنه های کودکی نامیده است. شومان در همان نامه، به هر قطعه نامی جداگانه اختصاص داده است. از نامهٔ دیگری که در تاریخ ۱۳ آوریل ۱۸۳۸ به کلارا نوشته شده است چنین برداشت می شود که شومان هنوز مشغول کار بر روی این قطعه ها بوده است. او در نهایت، ۱۳ قطعه را صحنه های کودکی نام نهاد.
شومان در ۳ اوت ۱۸۳۸ در نامه ای به کلارا صحنه های کودکی را «ملایم، صمیمی، و شاد مانند آیندهٔ خودمان» توصیف کرد. کلارا که قطعه ها را پسندیده بود، آن ها را در نامه ای به شومان در ۲۱ مارس ۱۸۳۹ «تنها متعلق به خودمان» نامید.
wiki: صحنه های کودکی