غذای خیابانی

غذای خیابانی به غذاهای ارزانقیمت، آماده خوردن یا نوشیدنی هایی گفته می شود که توسط دستفروشان در خیابان، بازارها یا نمایشگاه ها به فروش می رسد. معمولاً غذای خیابانی از روی یک گاری یا چرخ ویژه ارائه مواد غذایی یا یک خودرو به فروش می رسد. بیشتر غذاهای خیابانی از آشپزی محلی و خوراکی های محلی سرچشمه می گیرند؛ اما ممکن است غذاهایی که در سطوح وسیع هم خواهان داشته باشند به صورت خیابانی به فروش برسند. لقمه انگشتی و فست فود دو نوع خوراک رایج در خیابانها هستند. معمولاً غذای دستفروشها (غذای خیابانی) از غذای مشابه در رستورانها ارزان تر است. مطالعه سال ۲۰۰۷ سازمان غذا و کشاورزی ملل متحد (فائو) نشان داد که روزانه در سراسر جهان، ۲٫۵ میلیارد نفر در خیابان غذا می خورند.
خیابان خوراکی ها
گرایش مردم به خرید مواد غذایی خیابانی دلایل متعددی دارد؛ از جمله ارزانی، محیط اجتماعی یا آشنایی با غذاهای بومی و محلی اقوام مختلف.
ماهی های کوچک سرخ شده از غذاهای خیابانی در یونان باستان بودند. اما Theophrastus توجه چندانی به غذاهای خیابنی نداشت. شواهدی از تعداد زیادی از فروشندگان مواد غذایی خیابانی در طول حفاری پمپئی به دست آمد. در روم باستان غذای خیابانی از سوی بی خانمانها و فقرا مورد توجه قرار می گرفت. در آنجا سوپ نخود با نان و سس رب غذای مورد علاقه بود. در چین باستان مواد غذایی خیابانی به طور کلی توسط فقیران استفاده می شد اما ثروتمندان نیز ممکن بود از خدمتکاران خود بخواهند از غذاهای بیرونی برای آن ها چیزی تهیه کنند.
در تایلند مردم تا اوایل دهه ۱۹۶۰ توجهی به غذاهای خیابانی نشان نمی دادند اما از این زمان به بعد به دلیل رشد سریع جمعیت شهری غذاهای خیابانی هم محبوبیت پیدا کردند.